تبیین علل خروج از روان درمانی از دیدگاه روان درمانگران: یک مطالعه کیفی

زمینه: خروج از درمان یکی از موانع موجود در ارایه خدمات روان­درمانی است که روند ارایه این خدمات را تحت تأثیر قرار می­دهد. تبیین علل خروج از درمان جهت برنامه­ریزی­های لازم در این زمینه ضروریست. این مطالعه با هدف تبیین علل خروج از روان­درمانی از دیدگاه روان­درمانگران انجام شد. روش ها: این مطالعه به روش کیفی و از نوع تحلیل محتوای قراردادی انجام شد. مشارکت کنندگان 12 روان درمانگر مشغول به روان درمانی در شهر کرمانشاه بودند که به روش هدفمند انتخاب شدند. داده­ها با استفاده از مصاحبه نیمه­ساختاریافته جمع آوری شدند. مصاحبه ها ضبط و بازنویسی شدند و مورد تجزیه و تحلیل قرار گرفتند. یافته­ها: تجزیه و تحلیل داده ها منجر به استخراج 5 طبقه اصلی و 12 زیرطبقه گردید. طبقات اصلی عبارت بودند از سایه مشکلات اقتصادی بر روان­درمانی، باورها و انتظارات نادرست نسبت به روان­درمانی، ماهیت سهل و ممتنع روان درمانی، ساختار ناهموار آموزش و نظارت بر روان­درمانی و سیستم نامناسب  ارجاع در روان­درمانی. مشکلات اقتصادی در درمانجویان، باورهای منفی، ضعف در نظارت بر روان درمانی و زمان نامناسب ارجاع برخی از زیرطبقات استخراج شده بودند. نتیجه­گیری: بر اساس یافته های این تحقیق، علل خروج از روان درمانی از ابعاد مختلف اقتصادی، فرهنگی و اجتماعی برخوردار است و توجه به این ابعاد در برنامه ریزی های مربوط به ارایه خدمات روان درمانی پیشنهاد می گردد.